Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka prostaty, nie spiesz się i rozważ różne opcje leczenia. Sam guz rośnie latami, więc masz czas na dokładne zapoznanie się z opcjami leczenia – nie musisz podejmować decyzji w ciągu jednego dnia.
Ogólne szanse na wyleczenie zależą przede wszystkim od stadium zaawansowania choroby. Dlatego też ważne jest, aby nie opóźniać leczenia, ale z drugiej strony należy pamiętać, że decyzja o rodzaju leczenia będzie miała znaczący wpływ na Twoje przyszłe życie.
Skutki uboczne w przypadku różnych metod leczenia raka prostaty mogą się znacznie różnić.
Terapia protonowa daje największe szanse na wyleczenie choroby i najniższe ryzyko wystąpienia skutków ubocznych w porównaniu z innymi opcjami leczenia – zabiegiem chirurgicznym lub napromienianiem fotonami.
Radykalna prostatektomia to poważny zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu całej prostaty. W zależności od rodzaju podejścia chirurgicznego wyróżniamy tzw. podejście klasyczne oraz metody małoinwazyjne – czyli usunięcie raka prostaty metodą laparoskopową lub robotyczną.
Podczas operacji zostaje usunięty gruczoł krokowy z tzw. torebką gruczołu i pęcherzykami nasiennymi, zostaje utworzone nowe zespolenie cewki moczowej z pęcherzem moczowym. Następnie przez cewkę moczową do pęcherza moczowego wprowadzana jest rurka (cewnik), która zwykle pozostaje tam przez dwa do sześciu tygodni.
Chociaż techniki chirurgiczne ewoluują (przykładem jest chirurgia robotyczna), długoterminowe wyniki pokazują, że ryzyko pozostaje. Operacja zawsze wiąże się z hospitalizacją i późniejszą niezdolnością do pracy.
Powikłania po wszystkich zabiegach chirurgicznych dzielą się na wczesne (w trakcie lub bezpośrednio po zabiegu) i późne (w trakcie obserwacji lub trwające dłużej). Wczesne ryzyko i powikłania po operacji obejmują ból, krwawienie, infekcję, zatorowość płucną itp.
Do 15% pacjentów musi używać po operacji środków do nietrzymania moczu.
Konsekwencją operacji jest zawsze, na przykład, niemożność wytrysku nasienia z powodu przecięcia jajowodów.
Zaburzenia erekcji po radykalnej prostatektomii występują u 30–100% pacjentów.
Do 35% operowanych mężczyzn musi przejść napromienianie pooperacyjne z powodu nawrotu choroby w ciągu 10 lat po operacji.
W tym przypadku ryzyko powikłań związanych z operacją jest potęgowane przez ryzyko skutków ubocznych i powikłań związanych z napromienianiem.
Radioterapia (leczenie promieniowaniem) jest ważną i skuteczną metodą leczenia pacjentów z rakiem prostaty. Stanowi ona alternatywę dla zabiegu chirurgicznego. Radioterapia jest zazwyczaj przeprowadzana na dwa sposoby – radioterapia wiązką zewnętrzną, w której źródło promieniowania znajduje się poza ciałem pacjenta lub brachyterapia, w której źródło promieniowania jest podawane przez skórę w postaci ziaren radioaktywnych bezpośrednio do chorej prostaty.
Zdecydowana większość pacjentów z rakiem prostaty leczonych promieniowaniem poddawana jest radioterapii wiązką zewnętrzną. Radioterapia zewnętrzna może być fotonowa lub protonowa.
Radioterapia protonowa to bardzo skuteczna, precyzyjna i łagodna metoda leczenia raka o minimalnych skutkach ubocznych. Dzięki precyzyjnemu skierowaniu wiązki protonów bezpośrednio na nowotwór, występowanie skutków ubocznych jest znacznie ograniczone. Dzięki temu terapia protonowa daje szansę na dobrej jakości życie również po leczeniu nowotworu.
Konwencjonalna wiązka fotonów przechodzi przez ciało i przekazuje większość swojej energii przed i za guzem. Protony natomiast mają właściwość fizyczną zwaną pik Bragga. Dzięki temu wydzielają znacznie mniej energii na nowotwór, a energia ta nie wpływa na tkanki za nowotworem.
Terapia protonowa trwa 5, 19 lub 21 dni.
W napromienianiu fotonowym fotony wykorzystywane są do napromieniowania guza. W przeciwieństwie do promieniowania protonowego, fotony przekazują swoją energię w drodze do guza.
Nie zatrzymują się w nim, ale przechodzą dalej przez ciało, powodując niepożądane napromieniowanie zdrowych tkanek i narządów wokół guza.
Napromienianie fotonowe wiąże się zatem z wieloma powikłaniami związanymi w szczególności z niepożądanym napromienianiem otaczających zdrowych tkanek i narządów, które znajdują się w pobliżu napromienianego guza.
Konwencjonalna terapia fotonowa trwa 33–41 dni.
