W Republice Czeskiej rak płuc jest najczęstszym nowotworem po raku jelita grubego, ze stałą tendencją wzrostową. Większość nowo zdiagnozowanych przypadków jest wykrywana w zaawansowanym stadium choroby (stadia III, IV). Z tego powodu wskaźnik 5-letniego przeżycia wynosi nieco ponad 10% u obu płci. O powadze choroby świadczy również to, fakt, że jest ona najczęstszą przyczyną zgonów z powodu nowotworów u obu płci.
Pod względem cech biologicznych i leczenia rak płuc dzieli się na drobnokomórkowego i niedrobnokomórkowego raka płuc. Terapia protonowa jest odpowiednia w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuc, który stanowi około 75-80% nowotworów płuc. Niedrobnokomórkowy rak płuc ma znacznie wolniejsze tempo wzrostu niż drobnokomórkowy rak płuc, a zatem istnieje większa szansa na chirurgiczne usunięcie, ale tylko wtedy, gdy guz nie utworzył już przerzutów.
Nie ma wczesnych znaków ostrzegawczych, które pozwoliłyby wykryć chorobę we wczesnym stadium. Pierwsze objawy choroby pojawiają się dopiero, kiedy nowotwór jest w stadium zaawansowanym. Czasami niewielki guz jest wykrywany podczas badania innej choroby.
Objawem raka płuc może być nowo powstały długotrwały kaszel lub zmiana charakteru kaszlu przewlekłego palacza. W momencie rozpoznania raka płuc kaszel występuje u około 80% pacjentów. Innym objawem jest odkrztuszanie krwi lub obecność witek krwi w odkrztuszanym śluzie. Często występuje zapalenie płuc, które nie ustępuje pomimo leczenia antybiotykami lub nawraca w tym samym miejscu.
