Rak prostaty leczy się na kilka sposobów, a wybór metody leczenia zależy od kilku czynników:
stadium i klasyfikacji nowotworu, ogólnym stanu zdrowia pacjenta oraz, co nie mniej ważne, na życzeniu pacjenta.
Oczywiście każdy z zabiegów ma swoje plusy i minusy, a także każdy jest odpowiedni dla innego stadium choroby. Wpływ leczenia na ogólny stan zdrowia pacjenta jest również inny, podobnie jak możliwe skutki uboczne, które mogą wystąpić po leczeniu. Więc jakie są konkretne opcje leczenia raka prostaty?
U niektórych pacjentów niskiego ryzyka, często w podeszłym wieku, u których guz jest niewielki, ograniczony do gruczołu, o niskim stopniu agresji (wynik Gleasona poniżej 6) i dobrze zróżnicowany, stosuje się tzw. metodę aktywnego monitorowania. Oznacza to, że pacjent otrzymuje harmonogram badań u lekarza, który regularnie monitoruje pacjenta i sprawdza jego poziom PSA. W przypadku rozwoju nowotworu pacjentowi zalecana jest inna metoda leczenia.
Radykalna prostatektomia polega na chirurgicznym usunięciu całej prostaty i jest wykonywana u pacjentów w dobrym stanie zdrowia, którzy nie cierpią na żadną inną chorobę. Operację można wykonać na trzy różne sposoby:
Niestety, pomimo zaawansowanych technologii współczesnej medycyny, chirurgia ma często z dłuterminowego punktu widzenia negatywny wpływ na codzienne życie pacjenta. Obiawia się zaburzenie zatrzymania moczu, które jest trwałe nawet u 20% pacjentów. Innym częstym negatywnym skutkiem operacji są zaburzenia erekcji, które w różnym stopniu doświadcza nawet do 80% operowanych pacjentów.
Radioterapia jest ważną i skuteczną metodą leczenia raka prostaty. Napromieniowanie może być również wykonywana na różne sposoby:
Jednak zdecydowana większość pacjentów z rakiem prostaty przechodzi jeden z dwóch rodzajów radioterapii wiązką zewnętrzną (tj. fotonową lub protonową). Przy konwencjonalnej radioterapii fotonowej nadal istnieje ryzyko nieprzyjemnych skutków ubocznych: zaburzenia erekcji występują nawet u 20% pacjentów, a także nieturzymanie moczu.
Dzięki precyzyjnemu ukierunkowaniu wiązki promieniowania, radioterapia protonowa ma skutki uboczne u absolutnego minimum pacjentów: ryzyko zaburzeń erekcji zmniejsza się do 3% przy terapii protonowej, a ryzyko nieutrzymania moczu nawet do 1%.
U pacjentów z zaawansowaną chorobą stosuje się terapię hormonalną, polegającą na zatrzymaniu produkcji testosteronu lub ograniczeniu jego wpływu na komórki prostaty. Terapia hormonalna nie jest leczeniem raka prostaty, jednak pozwala na kontrolę guza i dobrą jakość życia przez długi czas.
